خانه امید در سرای پیوند   2010-01-13 17:57:52

پای ایران وسط که میاید همه عاشقیم وشیفته, به‌آنجا که میرسیم, به خیابانی بنام میهن راهها همه یکطرفه است, هیچ دررویی هم ندارد باید مستقیم بروی وبروی، برسی به مقصد، برسی به خانه‌ات و آرام‌بگیری. آنها که هستند درخانه دل‌نگران بریزوبپاش اهریمنی هستند و اهریمن چنان نفس کشی راه‌انداخته که تاچندی‌پیش یا ازخانه میبایست درمیرفتی و به جایی‌دیگر پناه‌میبردی ویا می‌ماندی وعاصی وعاصی‌تر میشدی وکینه می‌اندوختی تا برسد روزی که عنان از کف بدهی وبشوی اینی که اکنون هستی. آنهایی که از خانه زده‌اندبیرون ورفته‌اند کنجی نشسته‌اند، کینه‌شان عمیق‌تر است. آنها آشیانه رهاکرده‌اند، از همه‌چیز بریده‌اند و رفته‌اند به دیاری که ازآن خودشان نیست. خانه‌ای‌است به‌امانت گرفته. نه پای‌بند شده‌اند ونه دلشان قراری گرفته. دل‌نگران خانه‌‌اند دل‌نگران آنها که جایشان گذاشته‌اند ودل‌نگران آبروی‌رفته ازدیاری که‌روزی افتخارشان بود.
آنجایی که‌ازهم گسستیم و پراکنده‌شدیم باختیم به‌بدطینتان وامروز که ‌بهم‌پیوستیم اگر همچنان پیوسته بمانیم برآمدن آفتاب پیروزی را به تماشامی‌نشینیم. دیر نیست آن‌سحر که میرسد ازراه با بشارت بازگشت به باغی که ریشه‌های هستی‌مان را دربردارد. دیرنیست اگر بهم ‌بپیوندیم و یک‌صدا و یک‌دل فریادبرآوریم:
پیروزی از آن ماست. که ما بیشمارانیم وبرحقیم وخانه خانه‌ی ماست.
فریدون مشیری چه زیبا سروده امیدمانرا:

ایران به جوانانش نازد که توانند
اسب‌شرف از گنبدگردان بجهانند
در عرصه میدان جهان نام‌برآرند
نسلی که تواند
ایران را آزادتر, آبادتر از پیش بسازد
نسلی که ز اوهام وخرافه گسسته‌است
اهریمن نادانی را شاخ شکسته‌است
نسلی که به ظلمت‌کده جهل نمانده‌است
خود را به جهانهای پرازنور رسانده‌است
فردا همه با نسل‌جوان است که امروز
هر روز
تواناتر و آگاه تر از پیش
با تکیه به نیروی امیدوخردخویش
در عرصه میدان‌جهان راه‌گشاید
هرروز سرافرازتر از پیش برآید!

نوری


پرويز  2010-01-14 17:00:10
درود بر شما

	نام
	پیام
	Write all letters which are not black! حروفی که سیاه نوشته نشده در پنجره وارد کنید.

روز نوشتها

یادها

شعرها

از دیگران

من و جنهایم

داستانها

انتخابات