انکار چرا؟   2010-01-17 13:31:00

چرا انکار میکنیم؟ گویا هنوز نیاموخته‌ایم که انکار واقعیت نمیتواند از حقیقت آن بکاهد.
بتازگی گروهی از فعالین سیاسی دموکرات و سکولار در آمریکا و اروپا که دستی هم در روزنامه‌نگاری، نویسندگی، وشعر حتی دارند. ومیشود بین‌شان محقق وفیلسوف هم یافت، اقدام به انتشار بیانیه‌ای کردند که در آن از خواسته‌هایشان و نحوه‌ی اداره کشور پس از پیروزی سبزهاسخن گفته‌اند وشکی هم نیست که اگر بیشتر از داخلیها دلشان برای ایران وایرانی نسوزد کمتر هم نمیسوزد. واکنش به این بیانیه در داخل ایران بسیار تند وظالمانه بود در کامنتهای بالاترین که بین خود بالاترینی‌ها(اکثرا دانشجو واز نسل جوان) رد وبدل میشد، جملاتی مثل: خندیدم و یا اینها همه سلطنت‌طلب هستند و یا‌ماهزینه میدهیم اینها بیانیه. وحتی بدتر ازآن ردوبدل میشد. برای لحظه‌ای ناامیدشدم از راهی که در پیش گرفته‌ایم وفکر کردم: کو تا دموکراسی بیاموزیم. یکی نبود بگوید: اینها هم هستند. وجود دارند. از ما هستند. ایرانی با قلبی پرازعشق به‌ایران. اینهااز‌موهبت میهن‌داشتن محروم‌بوده‌اند، ولی حتی یک لحظه ازدغدغه‌ي ایران غافل‌نشدند. اینان به واقعیتی تعلق‌دارند مثل خود شما. وهیچ کس، هرگز نمیتواند وحق هم ندارد که به ایرانی بودنشان شک کند. هیچ کس وهرگز. دست برداریم از یکطرفه تماشاکردن. از بی انصاف بودن. از تمامیت ‌خواهی که باما آنچه کرد همین تمامیت خواهیمان بود. بس است خط‌کشیدن میان آدمها.
از نظر من حتی اگر یک آمریکایی ایده جالبی برای ادامه مبارزه ویا حتی نحوه اداره کشورمان که به نفع مملکت باشد ارایه‌کند باید ازآن استقبال کرد. در این بیانیه با انگشت گذاشتن روی برابری انسانها با هر طرزفکری اصل مطلب ادا شده است. بخیلیم اگر بگوییم شما در خارج از ایران مشکلی نداشته‌اید و چون ما اینجا زخم خورده‌ایم پس ما خودمان تصمیم میگیرم حتی به غلط و مداخله ممنوع. این نهایت بی‌رحمی و نادانی ماست.
نوری

پ.ن.: لینک بیانیه در مهمانخانه

	نام
	پیام
	Write all letters which are not black! حروفی که سیاه نوشته نشده در پنجره وارد کنید.

روز نوشتها

یادها

شعرها

از دیگران

من و جنهایم

داستانها

انتخابات