هدف ـ دگرگونی همه‌جانبه   2011-02-12 16:54:31

داشتم فیلم‌های روزهای انقلاب بهمن 57 را نگاه می کردم. متوجه جریان ساده‌ای شدم که تا به‌حال از چشممان دور مانده بود. حضور زن‌ها. زن‌ها بسیار حضور کمیابی در جریان انقلاب داشتند و می‌شود گفت که این یک انقلاب کاملا ضدزن بود. یا به‌عبارتی انقلابی کاملا مردانه بود وآن هم مردان از نوع سنتی.‌ همین نشانه‌ی این نتیجه‌ای است که داده‌است امروز هم زن‌ها و هم مردان جوان ما به گونه‌ای دیگر می‌اندیشند و بنابراین حکومتی که برقرار خواهندکرد مسلما با دموکراسی و مردم سالاری هماهنگ‌تر خواهدشد. نمی‌خواهم بگویم که زنها دموکرات‌تر از مردها هستند، امروزه روز دیگر نه. ولی آن‌زمان این کاملا محسوس بود. زنها و طبیعتا جوانان‌مان روی‌هم دراین سی‌ساله‌ی اخیر بسیار رشد کرده‌اند، درتمام جهان و در ایران بیش‌تر، و از چند تا خاله‌زنک وقداره‌بند دوران قجر که بگذریم از آمارها پیداست که زن جایگاهش را برخلاف میل سران رژیم و مذهبیون مرتجع در جامعه یافته‌است. در این میان یک چندی از مردان میانه‌سال هم ادعای روشنفکری و پیش‌رفت با زمان را دارند که ادعایی بیش نیست و پای زن وبچه‌ی خودشان که به میان می‌آید، همان عربده‌کش چاله میدان از درونشان سرمی‌زند. پای صحبت‌شان که بنشینی با اعدام مخالفند ولی بعد از این‌که روحانیون یا به گفته‌ی خودشان آخوندها را اعدام کردند. با‌آزادی موافقند ولی به شرط حذف مثلا حزب مذهبی یا کمونیستی یا سلطنتی از سیستم سیاسی کشور. هدفم از نوشتن این نوشتار این است که یادآوری کنم که باور نکنیم ادعای روشنفکری عده‌ای را که دیروز زن را برای آشپزخانه می‌خواستند و امروز در مخالفت با جمهوری اسلامی این ادعا برایشان فقط دست‌آویزی برای رسیدن به هدفشان است. و باور کنیم که شک و تردیدمان در مورد برقراری دموکراسی پس از فروپاشی احتمالی رژیم کاملا بی‌مورد و مردود است. و باور داشته‌باشیم این نسلی که ما جوانان دوران انقلاب تربیت کرده‌ایم به هیچ کم‌تر از آزادی و برابری رضایت نخواهد داد و صحنه را خالی نخواهد کرد که بار دیگر عده‌ای بتوانند کشک خود را بسابند و مردم هیچ....

	نام
	پیام
	Write all letters which are not black! حروفی که سیاه نوشته نشده در پنجره وارد کنید.

روز نوشتها

یادها

شعرها

از دیگران

من و جنهایم

داستانها

انتخابات