طاهره...طاهره ی عزیزم   2012-08-16 11:03:50

حکایت غریبی است این عشق

طاهره طاهره ی عزیزم، کتابی است شامل چهل و یک نامه ی عاشقانه از غلامحسین ساعدی به «طاهره کوزه گرانی» ، که بعد از مرگ طاهره به چاپ رسیده است . این نامه ها که در طی سال های 1332
تا 1345 نوشته شده ، نشان می دهد که ساعدی به شدت طاهره را دوست می داشته و به گفته ی چندی از دوستانش تا آخر عمر به این عشق وفادار مانده است
طاهره در مورد این نامه ها و بعضی یادگاری های دیگر که آنها را چون گنجينه ای حفظ می کرده ، گفته است که تا وقتی زنده هستم ، آنها را به کسی نشان ندهید ولی پس از مرگم هر کاری که دوست داشتید با آنها بکنید. طاهره در آذرماه 83 از جهان می رود و در گورستان (مارالان) به خاک سپرده می شود و به روی سنگ گورش این جمله حک می گردد :
آرام جای کسی که ميان استخوان های گوهرمراد آواز می خواند

بخش های کوتاهی از این نامه ها

طاهره،طاهره ی عزیزم
امشب پاسم.و میدانم سه ساعت تمام نصفه شب همه اش را با تو خواهم بود.خیال تو را نمیتوانم از خودم دور کنم و وضع روحی ام در حال متلاشی شدن است،از تو خواهش میکنم شب های جمعه شمعی روشن کنی،در پیر همان جایی که سابق شمع روشن میکردیم مرا دعا کن،مرا دعا کن تا از این دنیای تاریک خلاص بشوم.
مرا دعا کن تا هرچه زودتر رها شوم و به نزدت برگردم.
مرا دعا کن از این تنهایی کشنده و خطرناک راحت و آسوده شوم.
غلامحسین ساعدی
6 / 12 /40


طاهره،طاهره ی عزیزم
مدت 10 روز است که منتظرم زیرا نامه‌ات را ده روز قبل گرفتم و این امیدواری در من پیدا شده که هر روز منتظر باشم.
غلامحسین ساعدی
تاریخ:30/11/40


بیشتر در مورد این کتاب در مهمان خانه

	نام
	پیام
	Write all letters which are not black! حروفی که سیاه نوشته نشده در پنجره وارد کنید.

روز نوشتها

یادها

شعرها

از دیگران

من و جنهایم

داستانها

انتخابات