در باره ی شاملو و شعرهایش   2013-12-02 11:50:13


فكر مى‏‌كنيد شعرهاى شاملو در تاريخ ادبيات ايران باقى مى‌‏ماند؟
در سال 1300 وقتى قرار شد مجسمۀ سعدى را بسازند و در مدخل شمالى شهر شيراز در فلك‌ه‏اى به نام دروازۀ اصفهان بگذارند، مطالبى در مطبوعات چاپ شد كه نشان مى‌‏دهد در اين باره در محافل ادباى كشور بحثى پرحرارت درگرفته بوده است : سعدى كوتاه ‏قد بود يا ميانه ‏بالا، توپُر بود يا تكيده، محاسنى مختصر داشت يا انبوه؟ حتى در دهۀ 1330 كسانى از قبيل على دشتى طورى دربارۀ سعدى خطابه مى‏‌خواندند كه گويا شيخ مصلح‏ الدين زبان فارسى را شخصاً اختراع كرد. در دهۀ 1370 اگر چنين بحث هايى مطرح مى‌‏شد بسيارى از درس ‏خوانده‏‌ها يا پوزخند مى‏‌زدند، يا اخم مى‏‌كردند يا هر دو كار را با هم انجام مى‏‌دادند. در پاسخ شما، بايد گفت كه شاملو حتماً در تاريخ ادبيات مى‌‏مانَد، اما نكته، تلقى آيندگان از شعر به ‏طور كلى است. شعر نو رسالت عظيمش، يعنى مخالفت با وضع موجود، را در يك دوره معيّن به انجام رساند و در پائيز 1356 در تجمع باغ سفارت آلمان در تهران، در اوجى تاريخ‏ ساز و فوق‏ العاده تأثيرگذار بود. از آن به بعد، كار به موميايى ‏كردن و رج‏زدن كشيد و ناگهان از رونق افتاد. اسم شاملو در صفحات مربوط به چندين دهه از ادبيات و فرهنگ ايران تكرار خواهد شد، اما اينكه آيندگان درباره سير تفكر و ادبيات آن دوره چه قضاوتى بكنند و اساساً تا چه حد به شعر اهميت بدهند تصميمى است كه مى‏‌ماند براى نسلهاى بعد. در تاريخ تطوّر فكر، آينده مفهومى است جديد و به ‏عنوان سير تغيير و تحول، غافلگيركننده است. وگرنه ادامۀ وضع موجود يعنى زندگى در شكلى يك نواخت و ابدى. جمع اضداد است كه اميد به پيشرفت داشته باشيم اما از تغيير بترسيم.

ازمصاحبه ی سام فرزانه با محمد قائد
روزنامۀ همشهرى

	نام
	پیام
	Write all letters which are not black! حروفی که سیاه نوشته نشده در پنجره وارد کنید.

روز نوشتها

یادها

شعرها

از دیگران

من و جنهایم

داستانها

انتخابات